مبانی فکری و اعتقادی خط سوم:
- گفتار باید واضح و کاربردی باشند.
- باید برای هر حرفی سند، منبع و پشتوانه فکری داشت.
- باید به سوالات در حد توان و اجازه پاسخ داده شود.
- تعصب در همه حال ممنوع است حتی خود من هم شاید اشتباه می کنم.
- تفکر کسی را نباید قالب بندی و محدود کرد. تجاوز به استقلال تفکر دیگران مثل کشتن آنهاست.
- اهانت به اعتقادات سایرین ممنوع است.
- هیچکس نیست که خدا طالب او نباشد. فقط حرکت لازم است.
- هر کسی با توبه بخشیده می شود بغیر از کسی که به یک انسان بدهکار باشد. خدا عادل است و با بخشیدن ظالم به مظلوم ظلم نمی کند.
- اما بهتر است همه را ببخشیم. اینگونه خودمان آرامش را می یابیم.
- همه به یک اندازه انسانیم.
- خدا برای همه است و ارتباط با او نیاز به رابط ندارد.
- زبان دل نه عربی است نه عبری و نه لاتین و نه هر زبان دیگر. هرچند هر کسی بر مبنای اعتقاد خودش رفتار کند.
- باید طوری حرف را گفت که همه متوجه بشوند. سخت نوشتن هنر نیست.
- گمراه کردن یک انسان مانند گمراه کردن کل بشریت است. باید حرف را واضح و درصورت اطمینان گفت.
- کلمه از خداست. هنگام گفتن باید تسلیم بود تا اراده او جاری باشد.
- باید راه های تفکیک نداها را شامل الهی، شیطانی و نفسانی آموخت.
- هیچ چیزی از ما نیست. نباید مغرور شد.
- باید به درددل هر کسی گوش کرد و تا جایی که می شود کمک کرد.
- اما وقتی در چیزی تخصص نداریم، بهتر است که به یک متخصص ارجاع دهیم. کاری که بلد نیستیم را نپذیریم.
- خط سوم هرگز وارد سیاست نمی شود. سیاست فقط یکی است و آن هم سیاست خدایی.
- قبل از هر حرفی باید به اندازه کافی تحقیق کرد.
- هیچکس از خط سوم طرد نمی شود. قدیسه و فاحشه هردو انسانند که در جاهایی تصمیمات متفاوتی گرفته اند.
- هر کسی مجاز است هر تصمیمی در مورد خودش بگیرد به شرطی که به دیگران لطمه نزند. اما پیشنهاد می کنم که تصمیمات خدایی باشند.
- صوفی در قبال جامعه مسئول است. همه ی انسانها مسئولیت اجتماعی دارند.
- اعتقاد یک مسئله شخصی است. ما اجازه داریم که نظرمان را بگوییم اما نباید تحمیل کنیم.
- بهترین راهکار برای نشان دادن صحت یک تفکر، رفتاری درخور آن تفکر است. اگر می خواهیم چیزی را تبلیغ کنیم باید در عمل باشد.
- اگر خودمان کار اشتباهی می کنیم، اجازه نداریم آنرا به دیگران تذکر دهیم.
- قضاوت کردن ممنوع است.
- هرگز نباید خدا فراموش شود. اگر دیدیم کاری را بدون یاد خدا انجام می دهیم، باید در همانجا متوقف کنیم.
- وجدان آخرین نگهبان است به شرطی که سالم و بیدار باشد.
- خدا لال نیست و می تواند با هر انسانی صحبت کند اما باید توانایی درک آنرا کسب کنیم.
- باید مراقب خطر مفسرین باشیم. کلام خدا را تا جایی که می فهمیم دریابیم. به گفتار مفسرین عادل هم گوش کنیم اما هیچکس اجازه ندارد بجای دیگری فکر کند.
- کاری که خدا گفته نکنید را نکنیم. دقت کنیم که گفتار خدا باشد نه مفسرین.
- هرکدام از شریعت ها مسیری به سمت خدا هستند. کسی که از مسیری متفاوت با ما پیش می رود را گمراه ندانیم. به تفاوتها احترام بگذاریم.
- بجای خدا تصمیم نگیریم! بجای او حرف نزنیم! بجای او فکر نکنیم! او زنده است و بلیغ است(لال نیست).
- خدا کسی را بابت چیزی که نمی داند مواخذه نمی کند.
- هر کسی بابت کارهای خودش مواخذه می شود نه کارهای پدران او و یا سایر انسانها.
- خدا با یک ببخشید می بخشد.
- خدا از کسی کینه ندارد.
- اتفاقات بدی که برای ما رخ می دهد از ناحیه خدا نیست بلکه ثمره ی رفتار خودمان است. خدا ظالم نیست.
- بقول مارکس: حتی اگر ۴ میلیارد نفر به چیزی احمقانه باور داشته باشند، آن چیز باز هم احمقانه است.
- وقتی حرفی را می شنویم، به حرف توجه کنیم نه گوینده آن! شاید کسی که دوستش نداریم حرف درستی میزند.
- از آدمها بت نسازیم. همه انسانند و ممکن است اشتباه کنند.
- مسئولیت رفتار و گفتار خود را بپذیریم.
- وقتی که متوجه اشتباهی شدیم، عذرخواهی کنیم.
- انسانها باهم تفاوتهایی دارند. به این تفاوتها احترام بگذاریم. مسخره کردن واقعا زشت است.
- هر انسانی در چیزی استعداد دارد. استعدادها یکسان نیست.
- سخن چینی یکی از بدترین کارهای ممکن است.
- هیچکس را به هیچ شرط و شکلی نباید از خدا مایوس کرد بلکه باید امیدوار ساخت.
- حرف را باید تا جای ممکن کوتاه و واضح گفت. گاهی طولانی کردن یک گفتار باعث تردید یا اشتباه در شنونده می شود.
- مسائل را نباید باهم قاطی کرد. هر چیزی را جداگانه و به تفصیل بیان کنیم تا باعث سردرگمی نشود.
- ما در قبال سردرگمی دیگران که ناشی از گفتار ما باشد مسئولیم. اگر حرفی را شروع کردیم، باید تا جایی ادامه دهیم که سوالی در ذهن شنونده نماند.
- هر حرفی در جایی گفته می شود که شنونده ای طالب آن است.
- اشتباهاتی را که می بینیم، مودبانه و در خفا تذکر دهیم.
- آبروی انسانها مقدس است. آنرا حتی پیش خودشان هم نبریم.
- اما در بیان حرف حق نگران آبرو نباشیم. آبرو را خدا می دهد و چه بهتر که در مسیر خودش خرج شود.
- همرنگ جماعت نشویم. پیرو حق و حقیقت باشیم.
- هر کمکی که از دستمان بر می آید دریغ نکنیم.
- احتمالا این لیست در آینده تکمیل می شود.
آیا کسی را می شناسید که به این موضوع علاقمند باشد؟ از طریق لینک های زیر برای او ارسال کنید | ||
Telegram | ||
Tumblr | VK | |
HK-News |